Kadir gecemiz mübarek olsun

Rahmân, Rahîm olan Allah’ın ismiyle.

1- Şüphe yok ki biz onu (o Kur’ân’ı), Kadir Gecesinde indirdik.

2- Kadir Gecesinin ne olduğunu (onun kıymetini) sana ne bildirdi? 

3- Kadir Gecesi, bin aydan daha hayırlıdır.

4- Melekler ve Ruh (Cebrâîl), onda (o gecede) Rablerinin izniyle her bir iş için peyderpey iner(ler). 

5- O (gece), fecrin doğuşuna (gün ağarana) kadar selâmettir.

Şu mübârek şehr-i Ramazan, Leyle-i Kadr’i ihâta ettiği için, kendisi de ömür içinde bir Leyle-i Kadir’dir ki, muvaffak olanın ömrüne bin ömür katar. Dakikası bir gündür. Saati iki ay, günü birkaç sene hükmünde bir ömr-ü bâkîdir.

(Barla Lâhikası, s, 103)

Ramazân-ı Şerîf, bu fânî dünyada, fânî ömür içinde ve kısa bir hayatta, bâkî bir ömür ve uzun bir hayat-ı bâkiyeyi tazammun eder, kazandırır.

(Mektubât-2, s, 26)

“Yârân istersen Kur’ân yeter.”

(Mektûbat-1, s, 214)

(O sayılı günler) Ramazan ayıdır ki, insanlara doğru yolu göstermek ve hidâyet ile furkandan (hak ile bâtılı ayıran hükümlerden) apaçık deliller olmak üzere, Kur’ân onda indirilmiştir.

(Sûre-i Bakara, 185)

Ramazân-ı Şerîf’deki oruc, hakîkî ve hâlis, azametli ve umûmî bir şükrün anahtarıdır.

(Mektûbat-2, s, 20)

Padişahtan tâ en fukarâya kadar herkes, Ramazân-ı Şerîf’de o ni‘metlerin kıymetlerini anlamakla bir şükr-ü manevîye mazhar olur.

(Mektûbat-2, s, 20)

Bir tek Ramazan, seksen sene bir ömür semerâtını kazandırabilir.

(Mektûbat-2, s, 26)

Ramazân-ı Şerîf’de sevâb-ı amâl, bire bindir.

(Mektûbat-2, s, 25)

Beşerin musibetini ikileştiren sabırsızlığın ve tahammülsüzlüğün ilacı oruçdur.

(Mektûbat-2, s, 28)

İftâr vaktinde o kuru ekmek, bir mü’minin nazarında çok kıymetdar bir ni‘met-i İlâhiye olduğuna kuvve-i zâikası şehâdet eder.

(Mektûbat-2, s, 20)

Ramazân-ı Şerîf’deki oruc, doğrudan doğruya nefsin firavunluk cebhesine darbe vurur, kırar. Aczini, zaafını, fakrını gösterir. Abd olduğunu bildirir.

(Mektûbat-2, s, 29)

Ramazân-ı Şerîf’de en zenginden en fakire kadar herkesin nefsi anlar ki, kendisi mâlik değil, memlûktür. Hür değil, abddir.

(Mektûbat-2, s, 22)

Risâle-i Nûr, hakîkat-i Kur’ân ve mirâc-ı îmândır.

(Emirdağ Lâhikası-3, s, 41)

Konuşan yalnız hakîkattir.

(Emirdağ Lâhikası-4, s, 291)

Biz ancak Allah’ı ve rızâsını istiyoruz.

(Şua'lar-1, s, 446)

“Her kim olursan ol, bak, gör. Yalnız gözünü aç, hakîkati müşâhede et. Saadet-i ebediyenin anahtarı olan îmânını kurtar.”

(Kastamonu Lâhikası, s, 16)

Ah Üstâdım, ne vardı, insanlar ya göründüğü gibi olsa, yahud olduğu gibi görünseler idi!

(Barla Lâhikası, s, 333)

Rabbim! Sana duâ etmek ile hiçbir zaman mahrûm olmadım.

(Sûre-i Meryem, 4)

Ecel mukadderdir, tagayyür etmez.

(Lem'alar, s, 387)

Bu yirmi senede kırk bayramımı münzevî, yalnız geçirdim.

(Emirdağ Lâhikası-1, s, 155)

Cenâb-ı Hakk sizi muvaffak etsin, fütûr vermesin, şevkinizi artırsın.

(Barla Lâhikası, s, 114)

İnsan, şu dünyaya bir memur ve misafir olarak gönderilmiş.

(Sözler, s, 120)

Nûrlar’ın esası ve hedefi, îmân-ı tahkîkî ve hakîkat-i Kur’âniyedir.

(Şua'lar-2, s, 370)

Samîmiyetin dahi kerâmeti vardır.

(Barla Lâhikası, s, 8)

Ey nefis!

Seni tutup düşmekten muhâfaza eden Zât-ı Kayyûm’a dayan.

(Mesnevî-i Nûriye, s, 175)

Yemîn olsun (Allah yolunda) harıl harıl koşanlara!

(Sûre-i Âdiyât, 1)

San'atlı bir eser, san'atkârı îcâb eder.

(Mektûbat-2, s, 369)

Bazen bir tek kelime sebeb-i necât ve medâr-ı rızâ olur.

(Lem’alar, s, 159)

Elli senelik bir ma‘nevî ibâdet ömrünü ehl-i îmâna kazandırabilen Leyle-i Berâet’inizi ruh u canımızla tebrîk ederiz.

(Şua'lar-2, s, 565)

Cenâb-ı Hak bizi ve sizi, bu zamanın câzibedâr fitnesinden kurtarsın. Ve muhâfaza eylesin. Âmîn!

(Gençlik Rehberi, s, 21)

Nimet şükrü görmezse, gider.

(Mesnevî-i Nûriye, s, 96)

Her derdini bilir; ve bilerek inâyetiyle imdâdına yetişir bir Alîm ve Rahîm var.

(Şuâ'lar-2, s, 608)

Okuyun, okuyun. Okudukça risâleler feyiz-âver nûrlar saçıyorlar.

(Barla Lâhikası, s, 237)

Şu zamanın yaralarına devâdır.

(Sikke-i Tasdîk-i Gaybî, s, 227)

Hudûdsuz şükürler, nihâyetsiz medh ü senâlar olsun ol Zât-ı Zü’l-Celâl’e ki, bizleri cehl-i mutlak derelerinden isyân ve küfrân bataklıklarından lütuf ve keremiyle çıkarıp, gözleri kamaştıran en parlak bir nûra talebe etmiştir.

(Emirdağ Lâhikası-1, s, 146)

O'na elini atan ve yapışan, necât bulur.

(Asâ-yı Mûsâ, s, 79)

Lütf u kahrı şey-i vâhid bilmeyen çekti azâb * Ol azâbdan kurtulup sultân olan anlar bizi.

Niyâzî-i Mısrî (Emirdağ Lâhikası-1, s, 198)

Duânın te’sîri azîmdir. Hususan duâ külliyet kesb ederek devam etse, netice vermesi gālibdir. Belki dâimîdir.

(Mektubât-1, s, 129)

Ayıl artık gaflet sarhoşluğundan,

durma uyan

Yarın mes’ûd olacaktır, yoklukta

Hakk’ı bulan.

(Emirdağ Lâhikası-3, s, 46)

El-Emân el-Emân! Yâ Hannân! Yâ Rahmân! Beni günahların ağır yüklerinden halâs eyle!

(Mesnevî-i Nûriye, s, 161)

Kâğıt bitti, manâ da bitti.

(Şua’lar-2, s, 403)

Sizin Mi‘râc'ınızı tebrîk ve Mi‘râc Sâhibi’nin (asm) sünnet-i seniyesine sizi ve bizi tam muvaffak eylemesine rahmet-i İlâhiyeden niyâz ediyoruz.

(Kastamonu Lâhikası, s, 518)

Odur herkese nokta-i istinâd, odur her zaîfe cihet-i istimdâd.

(Mesnevî-i Nûriye, s, 89)

Her bir masnû öyle bir mektûb-u Rabbanîdir ki, umum zîşuûr onu mütâlaa eder.

(Tılsımlar, s, 68)

Seherdir, ehl-i zenbin tevbegâhı.

Uyan, ey kalbim vakt-i fecirde, 

(Sözler, s, 92)

“Bir göz hatırı için çok gözler sevilir”

(Mektûbat-1, s, 110)

Senden ayrılan ve sana âit olmayan şeylerle ma’nâsız uğraşma.

(Sözler, s, 64)

Gözü veren zât, hem gözü görür, hem ince bir ma'nâ olan gözün gördüğünü de görür.

(Şua'lar-1, s, 6)

Giden gelmez, gelen gider.

(Zülfikār, s, 10)

San’atında akılların hayrette kaldığı zât, (her türlü naks ve kusurdan) münezzehtir.

Arabî ibâre (Mektûbat-1, s, 11)

Bir nûr ki bahr-i hakîkat ve mahz-ı hidâyettir o...

(Lem'alar, s, 320)

Niyet bir ruhtur. O ruhun ruhu da ihlâstır.

Öyle ise, necât ve halâs ancak ihlâs iledir.

(Mesnevî-i Nûriye, s, 64)

Ezelden ebede kadar her bir kimse tarafından yapılan hamd, Ona mahsûstur.

(Arabî ibâre) Mektûbat-1, s, 86

Kaderden sana atılan bir musibet taşına ma'rûz kaldığın zaman (Muhakkak ki biz, Allah'a âidiz ve muhakkak ki biz, ancak O'na dönücüleriz!) de.

Ve Merci’-i Hakîkî'ye dön.

Îmâna gel.

Mükedder olma.

(Mesnevî-i Nûriye, s, 114)

“Size böyle ni'met eden bir zât, sizi başıboş bırakmaz ki,

kabre girip kalkmamak üzere yatasınız.”

(Zülfikār, s, 75)

İhlâs ile kim ne isterse Allah verir.

(Lem'alar, s, 157)

Misafir, yolunu düşünmeli.

(Lem'alar, s, 247)

Dikkat et. Herbirisinde o gizli zâttan haber veren işler var.

(Asâ-yı Mûsâ, s, 209)

Rızâ-yı İlâhî ve iltifât-ı Rahmânî ve kabûl-ü Rabbânî öyle bir makamdır ki, insanların teveccühü ve istihsânı, ona nisbeten bir zerre hükmündedir.

(Mektûbat-2, s, 297)

Rûy-u zemîn bir sofra-i Rahmândır, insanın şerefine kurulmuştur.

(Zülfikār, s, 165)

Seksen küsûr sene bir ömr-ü ma‘nevîyi sizlere kazandıracak olan şuhûr-u selâse-i mübârekeyi

ve bilhassa

bu geceki Leyle-i Regāib’i tebrîk ediyoruz.

(Kastamonu Lâhikası, s, 300)

Ey dünyaperest insan! Çok geniş tasavvur ettiğin senin dünyan, dar bir kabir hükmündedir.

(Lem'alar, s, 143)

Âhiretten (vazgeçip) dünya hayâtına mı râzı oldunuz? 

(Tevbe, 38)

Lisân-ı hâl, bazen lisân-ı kālden daha kuvvetli konuşuyor.

(Şua'lar-2, s, 374)

Evet, güneş varken mumların ışığı altına girmeye ihtiyaç yok.

(Mektûbat -1, s, 237)

Çöl arâzîsi, düşmanlarla beraber bir fincan kadar dardır. İğne deliği, dostlarla beraber bir meydan kadar geniştir.

(Arabî ibâre) Lem’alar, s, 13

Yazdığınız zaman sizin yazılarınız elmas gibi kıymetli olur.

(Lem'alar s, 319)

Gel ey bedbaht nefsim! Fânî vücudunu Yaradanına fedâ et, çünkü şu vücut zâten emânettir.

Fârisi İbâre (Mesnevî-i Nûriye, s, 90)

Risâle-i Nûr'un hedefi, doğrudan doğruya âhirettir.

Dünya ile alışverişi yoktur.

(Şua'lar-2, s, 436)

Manevî cihadda küçük mes’ele zannettiğiniz, çok büyük olabilir.

(Lem’alar, s, 163)

Derd benimdir, devâ Kur’ân’ındır.

(Barla Lâhikası, s, 13)

Kalbimin gıdası, ruhumun âb-ı hayatı ve latîfe-i Rabbâniyemin hevâ-yı nesîmîni cezb ve celb eden namaz

(Sözler, s, 93)

San’atında akılların hayrette kaldığı zât, (her türlü naks ve kusurdan) münezzehtir.

Arabî ibâre (Mektûbat-1, s, 11)

Evet, Risâle-i Nûr'un şahs-ı ma'nevîsinden gelen şifâ duâsı, öyle yüz bin doktora mukabil gelir diye, biz de tasdîk ettik.

(Sikke-i Tasdîk-i Gaybî, s, 170)

Verilen hüsün, verenin hüsnüne delildir.

(İşârâtü'l-İ'câz, s, 141)

Ömür bir sermayedir, gidiyor.

(Lem'alar, s, 211)

Dünyayı ve ondaki mahlûkâtı ma'nâ-yı harfiyle sev. Ma'nâ-yı ismiyle sevme.

“Ne kadar güzel yapılmış” de,

“Ne kadar güzeldir” deme.

Ve kalbin bâtınına başka muhabbetlerin girmesine meydan verme.

(Sözler, s, 309)

Allah’a tevekkül edene Allah kâfîdir.

(Mesnevî-i Nûriye, s, 124)

Hayat ne kadar kısa, emel ne kadar uzundur!

(Mesnevî-i Nûriye, s, 190)

Bir şeyde zahmet ve meşakkat, alâmet-i makbûliyettir.

(Kastamonu Lâhikası, s, 328)

“Büyük görünme, küçülürsün”

(Sözler, s, 349)

Bu Nûr risâle-i şerîfeleri bir gülistân-ı cinândır.

(Barla Lâhikası, s, 95)

Kalbime teselli nûrlarını serpen Hâlık-ı A’zam’a binlerce şükür.

(Barla Lâhikası, s, 58)

Hayat zannettiğin hâlet, yalnız bulunduğun dakikadır.

(Tılsımlar, s, 92)

Akıl yürüyüş yaparken, bazen kalbimle arkadaş olur.

(Mesnevî-i Nûriye, s, 230)

Şükür, ni‘meti ziyâdeleştiriyor.

(Lem'alar, s, 7)

Kedinin mırmırlarını dinlesen, “Yâ Rahîm, yâ Rahîm, yâ Rahîm” diye Mün‘im-i Hakîkî’yi zikrettiğini sen de anlarsın.

(Mesnevî-i Nûriye, s, 65)

Zâhiren çirkin perdeler altında, gayet güzel netîceler var.

(Emirdağ Lâhikası-1, s, 254)

“En büyük dersimiz, acz ve fakr ve şefkat ve tefekkürdür.”

(Emirdağ Lâhikası-4, s, 227)

Ey gençliğinde gülmüş, şimdi güldüğüne ağlayan nefsim!

(Sözler, s, 16)

Ârife işaret yeter.

(Zülfikār, s, 113)

Ruhum nâ-hoş, kalb bî-hûş, kafa bomboş.

(Barla Lâhikası, s, 226)

Misafir olan kimse, beraberce götüremeyeceği bir şeye kalbini bağlamaz.

(Mesnevî-i Nûriye, s, 113)

Meselâ kar'ı, pek bâridâne ve tatsızca telakkî ederler.

Halbuki o bârid, tatsız perdesi altında, o kadar harâretli gayeler ve öyle şeker gibi tatlı neticeler vardır ki, ta'rîf edilmez.

(Sözler, s, 90)

Kedinin rızıklarıdır ki, bereket sûretinde gelir. Ben de ondan istifâde ederim.

Evet, hazîn mırmırlarını dikkatle dinlesen, “Yâ Rahîm! Yâ Rahîm!” çektiklerini anlarsın.(Mektûbat-1, s, 58)

Baş ile yapılan secde, Allah için olursa ibâdettir. Gayrısı için olursa dalâlettir. (Mesnevî-i Nûriye, s, 188)

Sen kendi nefsinde görmediğin veya görmek istemediğin kusurunu gör.

Bir hisse de ona ver. 

(Mektûbat-1,s, 112)

Ey gençliğinde gülmüş, şimdi güldüğüne ağlayan nefsim!

(Sözler, s, 16)

Çalışınız, çalışınız, çalışınız! Ve kat‘iyen inanınız ki, nûrun şefâatı, nûrun duâsı, nûrun himmeti sizi kurtaracaktır. (Emirdağ Lâhikası-1, s, 260)